Bijna-doodervaringen


foto

‘Met een bijna-doodervaring (gewoonlijk afgekort tot BDE) wordt een ervaring bedoeld in een veranderde bewustzijnsstaat tijdens een reële levensbedreigende situatie, het gaat dus om het daadwerkelijk nabij de dood zijn.’ (bron: Wikipedia)

Ik heb ooit een lezing van Pim van Lommel bijgewoond over zijn boek Eindeloos Bewustzijn. Initieel leek hij een solide, wetenschappelijk verhaal te vertellen, maar gaandeweg werd duidelijk dat hij zijn onderzoek voornamelijk baseerde op getuigenverklaringen van mensen die beweren een BDE te hebben meegemaakt. Anekdotisch bewijsmateriaal dus. Dit is wetenschappelijk gezien weinig tot niets waard. Los hiervan poneerde hij ‘waarheden’ die uit de lucht gegrepen leken. En toen hij aan het einde van zijn lezing een huilend, oud vrouwtje omhelsde dat eindelijk haar persoonlijke BDE erkend zag, waande ik me op een healing of gebedsbijeenkomst van één of andere vage sekte. Kortom, ik vond het allemaal weinig overtuigend.

Later las ik stukken van Dick Swaab en Daniel Dennett die wél wetenschappelijk onderbouwd waren. Hun verklaringen van BDE waren niet alleen overtuigender maar ook veel eenvoudiger. Ockham zou het met mij eens geweest zijn; Van Lommel maakt het onnodig ingewikkeld.

Ik kwam op dit onderwerp door de blogpost van Sam Harris (Science on the Brink of Death) die ik vanochtend las. Interessant stuk. Persoonlijk heb ik nog nooit één stuk bewijs gezien voor bewustzijn buiten het lichaam. Tot het bewijs daar is, archiveer ik (edit) de paranormale claim achter (/edit) de BDE graag in het hokje ‘onzin’.

This entry was posted in Lezenswaardig, Opinie, Wetenschap. Bookmark the permalink.

One Response to Bijna-doodervaringen

  1. Na 5 dagen in detentie zonder water heb je wel degelijk een doods ervaring, geloof me!